ఎంత మోహమో కాని ఇతడు నీమీదను
సంతతము బాయకిటు సరుస నున్నాడు
పలుకవే పతితోడ పగడవాతెర దెరచి
చిలుకవే సెలవులను చిరునవ్వులు
మొలకసిగ్గులివేల మోనంబు లింకనేల
కలయికకు వచ్చి ఇదె కాచుకొన్నాడు
కనుగొనవె వొకమాటు కలువకన్నుల నితని
పెనగవే కరములను ప్రియము చల్లి
పొనిగేటి తమకమేల పొసగి గుట్టికనేల
నినుగదియువేడుకను నిలుచున్నవాడూ
కొసరవే యీవేళ కూరిములు సారెకును
విసరవే సణగు లిటు వేమారును
వెస రతుల మరిగి శ్రీవేంకటేశుడు గూడి
సుసరమున నీతోడ జొక్కుచున్నాడు
eMta mOhamO kAni itaDu nImIdanu
saMtatamu bAyakiTu sarusa nunnADu
palukavE patitODa pagaDavAtera derachi
chilukavE selavulanu chirunavvulu
molakasiggulivEla mOnaMbu liMkanEla
kalayikaku vachchi ide kAchukonnADu
kanugonave vokamATu kaluvakannula nitani
penagavE karamulanu priyamu challi
ponigETi tamakamEla posagi guTTikanEla
ninugadiyuvEDukanu niluchunnavADU
kosaravE yIvELa kUrimulu sArekunu
visaravE saNagu liTu vEmArunu
vesa ratula marigi SrIvEMkaTESuDu gUDi
susaramuna nItODa jokkuchunnADu
