మాయలేల సేసేవు మన్నించరాదా
బాయిట (బడె నీగుట్టు ప్రహ్లాదవరద
వొరసివలపు తొల్లే వొడి( గట్టుకొన్నందుకు
అరుదైనతొడపై తొయ్యలి సాకిరి
సరుసనే మాతోను జాణతనాలడేవు
యిరవై నీయాసోద మేమిచెప్పే దికను
మొనసి చుట్టరికము తొల్లి మోపు గట్టుకొన్నందుకు
యెనలేని వీపుమీది యింతి సాకిరి
ననుపు నాతోనే నవ్వులెల్లా నవ్వేవు
నినుపులై గజరెల్లా నిండె నీమై నిపుడు
తమకమెల్లా దవ్వి తలకెత్తుకున్నందుకు
కొమరైనశిరసుపై కొమ్మసాకిరి
మమత శ్రీవేంకటేశ మరిగి నన్నేలితివి
జమళి నీపొందులు సతమాయ నేడు
mAyalEla sEsEvu mannimcharAdA
bAyiTa (baDe nIguTTu prahlAdavarada
vorasivalapu tollE voDi( gaTTukonnaMduku
arudainatoDapai toyyali sAkiri
sarusanE mAtOnu jANatanAlaDEvu
yiravai nIyAsOda mEmicheppE dikanu
monasi chuTTarikamu tolli mOpu gaTTukonnaMduku
yenalEni vIpumIdi yiMti sAkiri
nanupu nAtOnE navvulellA navvEvu
ninupulai gajarellA niMDe nImai nipuDu
tamakamellA davvi talakettukunnaMduku
komarainaSirasupai kommasAkiri
mamata SrIvEMkaTESa marigi nannElitivi
jamaLi nIpoMdulu satamAya nEDu
|
